ข้าวปุ้น

ทำไมมีแต่เรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกับเรา อยู่ที่ร.ร.ก็เซงเครียดมากพอแล้ว กลับมาบ้านก็หวังจะได้พักบ้าง แต่วันนี้ไม่ใช่ มันเป็นวันที่เราเสียน้ำตา และเสียใจมากๆ เมื่อวันนี้ข้าวปุ้นจากหมิวไปแล้ว จากไปโดยที่ไม่มีวันกลับมา หลายคนคงคิดว่าทำไมต้องเสียใจขนาดนี้ แต่ถ้าเพื่อนๆเคยเลี้ยงสุนัขก็จะรู้ว่ามันรู้สึกผูกพันขนาดไหน ข้าวปุ้นเป็นเหมือนสมาชิกในครอบครัวของเรา เป็นเหมือนเพื่อนเราเลย เสียงเห่าของปุ้นบางทีก็ฟังดูน่ารำคาญแต่ก็ชินแล้วหล่ะ แต่ต่อไปนี้จะไม่ได้ยินเสียงข้าวปุ้นอีก จะไม่มีใครที่คอยแย่งขนมเรากิน ไม่มีใครไปส่งเราขึ้นรถประจำตอนเช้า ไม่มีใครเล่นกับเราในเวลาที่เราเหงา ไม่มี..ข้าวปุ้นอีกต่อไปแล้ว พวกเราทุกคนคงเหงาแย่เลย แต่หมิวจะรักและคิดถึงข้าวปุ้นเสมอนะ จะไม่มีทางลืมข้าวปุ้นเลย...

"ไม่มีเธอมันดูเหงาๆ ยิ้มเศร้าๆ บอกตัวเองไว้นี่ยังไงโลกที่ไม่มีเธอแล้ว"